Soldatendominee

Aan alle Ouders wier zonen niet terugkeerden

Ten geleide:

Al liggen de jaren, die wij in de krijgsgevangenkampen van de Japanners hebben doorgebracht, voor ons gevoel  al weer lang achter ons en al zal bij velen de herinnering aan de doorgestane ellende wel enigszins zijn vervaagd, toch ben ik er van overtuigd, dat dit boek van Ds, Hamel door tallozen met ontroering zal worden gelezen en als een dierbaar kleinood zal worden bewaard.

Waarom heb ook ik een boek geschreven over de bange jaren ’42–’45, de jaren die ik tezamen met zo velen doorbracht in de Japanse kampen des doods? Het antwoord kan simpel zijn: ik moest het schrijven. Niet omdat de kennis betreffende de geschiedenis van de oorlog in het Verre Oosten door mijnerzijds aangevoerde militaire détails zou worden verrijkt. Niet omdat die tijd voor duizenden een aaneenschakeling is geweest van buitengewonde ervaringen, stuk voor stuk waard om te worden geboekstaafd voor nieuwe generaties. Neen, het is zoals ik het zeg: ik moest dit boek schrijven, gedreven door een innerlijke dwang.

Inhoud: 

• Ten geleide
• Voorwoord
• 1941: Het voorspel.
• Maart 1942: Het begin.
• Voor het laatst naar huis.
• De lange tocht begint.
• Gevaren, listen …. toch ook vreugde.
• Opnieuw op reis.
• Naar onbekende verten.
• De binnenlanden in.
• Bergafwaarts
• Het kamp des doods.
• .Het diepste dal.
• Het leven van alle dag
• Er gloort nieuw hoop.
• De zoveelste verhuizing.
• Naar het Verre Oosten.
• De laatste faze
• De zege… en wij wisten het niet