Ni hebben we het hele jaar genoeg te eten en hebben zelfs in de winter verse groenten. Maar honderdtwintig jaar geleden lijdt men nog aan honger totdat het wecken word uitgevonden. Voor die tijd is men de hele zomer bezig om voldoende voedsel voor de winter te verzamelen. En ook nog voedsel dat goed blijft. Drogen, roken, pekelen, inkuilen, onder vet of zuur zetten en konfijten zijn dan de conserveringsmethoden die elke vrouw kent. Onze culinaire geschiedenis heeft alles te maken met wat er aan vlees en groenten voor handen is, op welke manier men het goed kan houden en welke methoden gebruikt worden om het te bereiden. Op een open vuur kook je anders dan op het fornuis dat in de 19de eeuw wordt ontwikkeld. Veel van het voedsel dat wij gewoon zijn te eten heeft een historische verhaal: onze boterham met kaas, de beschuit met muisjes, friet met mayonaise, een Brabants worstenbroodje, een kopje koffie met een koekje.
Ineke Strouken is 32 jaar directeur van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur, later Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland geweest en in die functie is ze projectleider van grote projecten als Brieven aan de Toekomst (1998) en het Jaar van de Tradities (2009). Van 1998 tot 2011 is ze hoofdredacteur van het tijdschrift ‘ Traditie ’ en staat ze aan de basis van het UNESCO Verdrag Immaterieel Erfgoed dat Nederland in 2012 ondertekent. Via boeken, artikelen en radio-uitzendingen vertelt ze over de historische achtergronden van onze tradities. Ze is bestuurslid van Brabants Heem met immaterieel erfgoed en erfgoedtoerisme in de portefeuille.