De Groninger Sint Walburg

Overdruk uit “Tijdschrift voor Geschiedenis”; pag.  330 – 342

Ten geleide:

Op het Martini-kerkhof stond, tot 1611 nog vrij intact, de hoogst merkwaardige, om niet te zeggen, eerbiedwaardige Sint Walburgis-kerk. Dat kerkplein is in elk opzicht gewijde en tevens historische grond, het gedenkwaardigste plekje gronds binnen geheel Groningen, zoo stad als provincie.
“Moge eenmaal de geschiedenis der Sint Walburgskerk blijken uit de fundamenten of de sporen daarvan, die nog in de grond zijn te vinden. Niet vaak is de plaats van een belangrijk bouwwerk, dat door sloping verloren ging, onbebouwd gebleven als het terrein op en om de plek, waar eenmaal de kerk heeft gestaan. De geheimzinnig verdwenen steen met de gebeitelde afbeelding van het gebouw, die als grafzerk de herinnering er aan op haar oude plaats moet hebben bewaard, moge ook nog eens te voorschijn komen om het beeld van de oude Sint Walburg, waarvan ik hier de geschiedenis poogde weer te geven, te helpen versterken”

Werpen wij nu de blik nog even terug, dan schijnt de oorspronkelijke Groninger Sint Walbugis-kerk, hoezeer ook in elk opzicht eenvoudiger toch in de verte de keizerlijke paleiskapel te Aken, de hof- en staatskerk van het Karolingische rijk, enigermate opzij te streven.

Inhoud:

• De oorspronkelijke centraalbouw.
• De drie volgende bouwfasen.
• Ligging en plattegrond van de St. Walburg, zomede de winkelhaakvormige grachten ten Z.W. daarvan.
• De ondergrond, vaste en losse cultuursporen, de ouderdom.
• De afbraak en de ondergang.
• Besluit